ilk önce yokluqunla basedemeyeceqimi düşünüyordum..Acım hiç hafiflemez , seni yüreqimden cıkarıp atamam sanıyordum...Sensiz qünlerin hiçte kolay geçmediğini gördüm...Her dakika , her saniye seni düşünmekle geçti.Sürekli aglıyor , ınsanlardan kaçıyordum.ßana soru sormalarından korkuyordum.Daha cevabını benım bıle bılmedıqım acının nedenını onlara nasıl açıklamalıydım?Gittiqin , yıktıqın , tükettiqin yetmemiş gibi insanlara yapılacak acıklamayıda bana bıraktın...
Sonra bitmez dediqim acıların , kapanmaz dediğim yaraların zamanla kaybolup gittiqini , benı bitirmeyi bıraktıqını qördum... Yeniden ınsanlarla konusuyor , senın ıcın silip attıqım dostlarımı , arkadaşlarımı yenıden arıyordum...Ama bunların hiç bırı yine benı mutlu etmeye yetmıyordu.Hep bir yanım eksik , hüzünlü kalıyordum.Dönüşünü hep bekledım... Mutluluk onlar deqiLdi , sendin benım ıcın..Ama qelmedın...
Sen varken ertelediqim herseyi , sen yokken yapmaya başladım..Kitap okudum , filmler izledim , sana senın bile haberın olmayan mektuplar yazdım...Rahatlamayı düşünüyordum...ßunlar hep bir süre devam etti senin gidişini kabul edene kadar.Artık qözündeki yeşilin bana ilk qünki qüzelliqiyle bakmadıqını biliyorum.Isıqımızın hiç yanmamak üzere sönduqunu de biliyorum.!Hiç geriyi düşünmüyorum artık.KABULLENDIM YOKLUGUNU ...
Şimdi ise içimdeki acının hafifliği ile yaşamaya , mutlu olmaya calısıyorum..Sen yoksun , yeşil gözlerin yok , BEN YOKUM...ßirdaha asla sen ve ben BİZ olamayacağız..Geç olsada anladım bunu.Sen benim seni sevdiğim kadar cok sevmedin.!!Artık ağlamıyorum arkandan , her dakika aklıma getirmıyorum seni !!!Sadece sebepsiz gidişin acısıyla yüreqimdesin... Şimdi için rahat olsun , benden kaçmanı gerektırecek birsey kalmadı.ßuqun anladım içimdekini yitirdiqimi ... Gözlerindeki ışıksızlıkla sevqimi tükettiqini ...
Hersey istediqin gibi artık!! ßen yokum , geçmiş yok , sevgim yok ... SEN YOKSUN.!!
Her bitiş bir başlangıçmış , bak sen yokken ben hayata dört elle sarılmayı , güçlü gibi görunmeyi , zorlada olsa gülümsemeyi ÖGRENDIM ....